Mijn naam is Eddie Mulder, geboren op 26 april 1959 in Rotsterhaule, Friesland. Al van jongs af aan had ik een sterk muzikaal gevoel. Zo kan ik me als kind van een jaar of vier, vijf herinneren, dat ik een luciferdoosje zag met daarop een afbeelding van Cliff Richard met een gitaar in zijn handen. Ook de bekendheid van The Beatles speelde een rol, hoewel ik me dat op die leeftijd nog niet zo bewust was. Vanaf mijn zesde nam de gitaar een zeer belangrijke plaats in mijn leven in. Aanvankelijk was dat met klassieke gitaarles, waarbij ik door leraren als Piet Grin, Roel Slofstra en Andries Lubach langzaam maar zeker ben bijgeschaafd tot een gitarist met een gedegen ondergrond. Ik houd nog steeds van klassieke gitaarmuziek. Toen ik dertien of veertien was, kwamen de eerste bands in beeld. Het was daardoor gauw afgelopen met de klassieke gitaarles, hoewel ik het later wel weer heb opgepakt.
In die tijd, beginjaren zeventig, waren bands als Pink Floyd, Yes en Genesis en later Gong, Steve Hillage en Gentle Giant mijn favorieten. Dat is eigenlijk altijd wel zo gebleven, hoewel ik ook mijn horizon verbreed heb door te snuffelen aan onder meer Ierse folk, jazz, wereldmuziek en new age. Doordat ik beginjaren tachtig professioneel muzikant werd in de band Avenue, kwam ik ook in aanraking met het coveren van alle muziek die je moet kennen om in dancings en op feesten te kunnen spelen. Dat was ook een prima leerschool waardoor samenspelen en goed luisteren enorm zijn gegroeid.
In die tijd deed ik ook geregeld sessiewerk in studio’s. In de jaren negentig werkte ik in Duitsland gedurende een jaar bij een grote show. Bij terugkomst sloot ik me aan bij het akoestische gitaartrio French Connection. Sinds eind 2000 breng ik ook mijn voorliefde voor symfonische en progressieve rock in de praktijk met mijn creatieve inbreng bij Trion en Leap Day. Ook speel ik samen met Jos Harteveld in een duo genaamd Two Faces. De laatste tijd geef ik ook solo-optredens. Dat alles in combinatie met mijn gitaarleerlingen maakt dat ik geen klagen heb over gebrek aan werk.
Eddie Mulder